Professionele begeleiding bij het herstelproces

Werkonderbreking en begeleiding

Iemand met een burn-out onderbreekt zijn of haar werk in de meeste gevallen 2 tot 3 maanden. De precieze duur hangt af van je gezondheidstoestand.

Zonder begeleiding heeft een werkonderbreking niet veel zin: je hebt als werknemer hulp nodig om weer goed te kunnen functioneren. Begeleiders zullen bijzondere aandacht besteden aan de controle van je energie. Die leer je te verdelen door voldoende pauzes in te lassen.

De begeleiding duurt best minstens 1 tot 3 weken. De voorbereiding van je terugkeer naar het werk begint zodra de crisis bedwongen is.

De begeleiding verloopt in drie stappen:

• De crisis (1 tot 3 weken): gevoelens van angst, woede, schuld, schaamte, mislukking… identificeren en aanvaarden om ermee te kunnen omgaan. Periodes van rust en activiteit afwisselen. De hulp is kort, snel en direct. De zorgverlener geeft uitleg, biedt perspectief en geeft advies over de dagelijkse structuur. 
• Problemen en oplossingen (gemiddeld 3 tot 6 weken): de hulpbronnen van de werknemer afstemmen op de eisen van zijn/haar functie, constructieve aanpassingsmodellen uitwerken en andere beroepsmogelijkheden verkennen.
• Toepassing van de oplossingen (gemiddeld 3 tot 6 weken): de oplossingen die begeleider en werknemer gevonden hebben op professioneel, privé-, sociaal vlak, toepassen. 

Wie zijn de begeleiders?

De begeleiders zijn professionals in de gezondheidszorg die:

• onafhankelijk zijn van je werkgever of de toezichthoudende instanties, en
• geschoold zijn in de realiteit van de werkvloer en in primaire preventie. Zij hebben klinische expertise en kennis van de werkomgeving en psychodiagnostiek.

Meer informatie rond mogelijke begeleiders is te vinden op de pagina: “Bij wie kan je terecht”.

Een therapie volgen

Er spelen meerdere factoren mee in het ontstaan van een burn-out. Therapie richt zich dus ook best op de verschillende aspecten. Geneesmiddelen zijn in de meeste gevallen niet aangewezen. Er is daarentegen wel bewijs voor de positieve effecten van:

• gedragstherapie,
• slaaphygiëne, en
• sport.

Psychotherapeutische interventies :

Een interventie bij een werknemer met een burn-out is gebaseerd op een multidimensionale en geïndividualiseerde aanpak.

De literatuur biedt voldoende bewijs voor de goede werking van cognitieve gedragstherapie om haar aan te bevelen. Andere psychotherapeutische programma's hebben ook positieve effecten getoond. Toch is er meer onderzoek nodig naar:

• trainingen in zelfbewustzijn of psychosociale of relationele vaardigheden,
• het aanleren van ontspanningsoefeningen of andere interventies met lichaamstherapieën,
• methodes voor stressvermindering gebaseerd op mindfulness,
• positief psychologische interventies, 
• acceptatie- en engagementtherapie, en
• stressinoculatietherapie en training in stressbeheersing.

Je kunt ook succes boeken met een systemische aanpak. Daarbij betrek je de partner of het gezin van de werknemer met een burn-out bij de therapie. Burn-out komt immers de relaties tussen mensen niet ten goede, terwijl sociale steun net essentieel is om het te overwinnen.

Het is ook nuttig om existentiële kwesties aan te kaarten. Sommige mensen met burn-out kunnen geholpen zijn met andere levenskeuzes, en ze hebben daar steun bij nodig.

Tot slot kan een neuropsychologische behandeling helpen bij problemen op het vlak van concentratie, begrip, aandacht, geheugen enzovoort.

Samenwerking

Een samenwerking tussen mensen uit je werkomgeving (bedrijfsarts, preventieadviseur psychosociale aspecten) en de gezondheidszorg is belangrijk vanaf de eerste tekenen van lijden. Bij de individuele begeleiding horen ook veranderingen in de werkomgeving. Die moeten voorkomen dat dezelfde oorzaken tot dezelfde gevolgen leiden bij andere werknemers.